Medal na pamiątkę 25. rocznicy biskupstwa Józefa
wszystkich pozycji: 376 909
77/489
| Sprzedaż: | aukcja stacjonarna (77) |
|---|---|
| Numer katalogowy: | 77/489 |
| Opis: | MEDALE - POLSKA - II Rzeczpospolita Polska (1918–1939), Medal na pamiątkę 25. rocznicy biskupstwa Józefa Teodorowicza (1864–1938), 1927, projektu Wojciecha Przedwojewskiego, Warszawa; Aw: Popiersie w lewo, w dolnej części sygnatura W.Przedwojewski, JÓZEF TEODOROWICZ ARCYBISKUP OBRZ. ORM.; Rw: Katedra ormiańska we Lwowie, W 25 ROCZNICĘ BISKUPSTWA SWEMU ARCYPASTERZOWI DIECEZJANIE-1927; Chomyn 731, Strzałkowski 594 (R); srebro, 55.2 mm, 63.47 g; minimalne zacięcie przy krawędzi. Józef Teodorowicz urodził się w 1864 roku w majątku Żywaczów koło Horodenki. Po ukończeniu gimnazjum w Stanisławowie, rozpoczął studia prawnicze na uniwersytecie w Czerniowicach. Po roku porzucił studia prawnicze i rozpoczął teologiczne na Uniwersytecie Lwowskim oraz wstąpił do tamtejszego Seminarium Duchownego. Z początkiem 1887 roku przyjął święcenia kapłańskie w Stanisławowie, z rąk arcybiskupa ormiańskokatolickiego Izaaka Mikołaja Isakowicza. Posługę w archidiecezji ormiańskiej rozpoczął jako proboszcz w Brzeżanach, po czym został kanonikiem gremialnym we Lwowie, będąc jednocześnie radnym miasta Lwowa i członkiem Izby Panów w Wiedniu. Dodatkowo, wspólnie z ks. Adamem Sapiehą, był współzałożycielem dzienników katolickich. Po śmierci Isakowicza w 1901 roku został mianowany jego nastepcą. Jako jedyny z biskupów w Galicji zaangażował się w sprawę strajków szkolnych w Wielkopolsce w 1905 roku. W związku z listem papieża Piusa X, skierowanym w 1905 roku do wszystkich wiernych w zaborze rosyjskim, a potępiającym ruchy rewolucyjne, udał się do Watykanu, gdzie osobiście wyjaśnił istniejące wątpliwości, po czym opublikował papieski list wyjaśniający. Spowodowało to nawiązanie dobrych kontaktów z papieżem, dzięki czemu mógł umieścić w Watykanie przedstawiciela Kościoła Polskiego. Ponieważ w tym czasie Polska nie istniała jako państwo, Teodorowicz zaproponował powołać tajnego radcę papieskiego, na którego wskazał ks. Sapiehę. Ponadto, w latach 1908–1930 przeprowadził gruntowną renowację katedry ormiańskiej we Lwowie. W 1919 roku, na rozpoczęcie obrad Sejmu Ustawodawczego, wygłosił słynne kazanie, w którym podkreślił potrzebę oddalenia potrzeb własnych na rzecz wspólnego interesu odrodzonej Rzeczypospolitej. W latach 1919–1923, za zgodą papieża, zasiadał w Sejmie i Senacie. Za działalność społeczną otrzymał honorowe obywatelstwo Lwowa i Brzeżan oraz doktorat honoris causa Uniwersytetu Lwowskiego. W 1937 roku wraz z kard. Augustem Hlondem dokonał koronacji cudownego obrazu Matki Bożej Łaskawej w Stanisławowie. Zmarł 4 grudnia 1938 roku we Lwowie. Po jego śmierci ogłoszono żałobę narodową, a w uznaniu zasług został pochowany na Cmentarzu Orląt Lwowskich we Lwowie. |
| Stan: | II |
| Cena szacunkowa: | 800 zł |
| Cena wywoławcza: | 640 zł |
| Cena sprzedaży: | - |
| Data sprzedaży: | 13-11-2021 |
ceny sprzed 2002 r. roku przeliczane są z marki niemieckiej na euro według stałego kursu z dnia 1 stycznia 2002 r., który wynosi 1,95583